Natalia i Michał Nowaccy pojechali jako wolontariusze na granicę polsko-białoruską, by pomóc potrzebującym. Sumienie im podpowiadało, że tak trzeba, że jako chrześcijanie mamy taki obowiązek. O tym, co tam zobaczyli, opowiedzieli Dorocie Ronge-Juszczyk w rozmowie „Stamtąd się nie wraca”.

Socjolog Rafał Cekiera – dwa lata po agresji Rosji na Ukrainę – przygląda się, jacy byliśmy dla naszych sąsiadów ze wschodu i dlaczego w kontekście zbiorowej pomocy, której udzieliliśmy uciekinierom wojennym, mówi się o kategorii cudu.

A Małgorzata Terlikowska patrzy na nasze parafie: dlaczego z nich uciekamy, dlaczego się nie angażujemy w życie parafialne i czy nasze parafie są na pewno tym, czym chciał, żeby były, Jan Paweł II – miejscem gościnnym, otwartym i przyjaznym dla każdego. Czy oprócz tego, że łączy nas wspólnota zamieszkanych przez nas ulic, łączy nas też parafialna więź i chęć otwarcia się na innych?

Pozostańmy przy „innych”, „nieregularnych”, o których mowa w deklaracji Fiducia supplicans. Zanim pojawiło się polskie tłumaczenie tego dokumentu, rozpętała się burza. Jedni strzelali korkami od szampana w niebo, że nareszcie papież zgodził się na błogosławienie par żyjących w związkach nieregularnych, w tym w związkach jednopłciowych. Inni rwali włosy z głowy i odsądzali papieża Franciszka od czci i wiary. Gdy emocje trochę opadły i pojawiło się polskie tłumaczenie dokumentu, zajrzał do niego ks. Artur Stopka i w tekście „Błogosławieni nieregularni” wyjaśnia, o co chodzi w tej deklaracji. O tym w swoich felietonach piszą też Paweł Krupa OP i Wojciech Ziółek SJ.

Ogromne emocje wzbudza sprawa tzw. Funduszu Kościelnego, czyli pieniędzy przekazywanych z budżetu państwa na potrzeby Kościoła; nie tylko Kościoła katolickiego, ale wszystkich Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce. Co to jest Fundusz Kościelny, na co są wydawane pieniądze z tego funduszu, czy proboszcz może sobie za nie kupić ekskluzywny samochód? Ks. prof. Andrzej Kobyliński odpowiada na pytania Katarzyny Kolskiej w rozmowie „Sezamie, otwórz się”.

O finansowaniu Kościoła pisze także ks. Grzegorz Strzelczyk w felietonie „Oberiba”.

Czym są szczerość i prawda, czy zawsze trzeba mówić prawdę, czy prawda może zranić, zabić, zniszczyć i czy za wszelką cenę, dla spokoju własnego sumienia, powinniśmy tę prawdę mówić komuś prosto w oczy? – o tym rozmawiają psychoterapeutka Karolina Wincewicz-Cichecka i Michalina Kaczmarkiewicz.

O szczerości z samym sobą i o tym, co się dzieje, gdy udajemy, zaprzeczamy, wypieramy i nie chcemy poznać prawdy o sobie, pisze Joanna Marzec, która należy do dużej (niestety!) społeczności Dorosłych Dzieci Alkoholików. Czy można żyć, ciągle udając coś przez sobą, i jednocześnie swoim lękiem przed prawdą ranić innych?

Ks. Krzysztof Porosło pisze o prawdzie i szczerości w Piśmie Świętym. Czy Biblia na pewno zachęca nas do prawdy, uczciwości i szczerości? A co z przypowieścią o nieuczciwym rządcy, którego Pan Jezus postawił nam za wzór? A co z pannami mądrymi i głupimi?

Brunon Koniecko OSB pisze o sensie chrześcijańskiej ascezy, a Włodzimierz Bogaczyk zdradza, dlaczego czasami zostawia pracę, rodzinę, obowiązki, wyłącza komputer i telefon, i jedzie na rekolekcje.

W tym numerze jak zawsze recenzje filmów oraz znakomitej książki Drabina Eugenii Kuzniecowej, o której pisze Aleksandra Przybylska. Oprócz tego komentarze do niedzielnych czytań i jak zwykle felietony.

Kup i czytaj „W drodze”!