Wiek 60+ jest nazywany czasem wiekiem życiowej mądrości. Mamy bowiem za sobą kilkadziesiąt lat życia i odrobiliśmy lekcje, które one przyniosły. Tak przynajmniej powinno być w większości przypadków. Mamy jednak w swoim języku takie oto przysłowie: „Polak mądry po szkodzie”. Czy naprawdę wszyscy z nas uczyli się na błędach i wyciągnęli z tego wnioski? A szczególnie, czy dotyczy to nas – osób po 60-tce?
Jesteśmy obecnie jako naród, ale także świat w poważnej sytuacji – epidemii koronawirusa w Polsce i pandemii na świecie. Epidemia dotyczy niekontrolowanego wzrostu zagrożenia zakażeniem siebie i przeniesieniem tego na innych. To dla seniorów może skończyć się nieodwracalnie. Wielu z nich nie wierzy w bakterie czy wirusy, gdyż tych mikroorganizmów nie widać „gołym” okiem.
Dziadkowie często sprawują opiekę nad swoimi wnukami, odciążając od niej ich rodziców, zajętych zarabianiem pieniędzy na dostatnie życie nowej rodziny. Starsi nie mogą się wielokrotnie powstrzymać od kontaktów z najbliższymi, szczególnie wnukami, które kończą się uściskami i obcałowywaniem. Obecnie dzieci i młodzież, będąc w licznych relacjach osobistych, ale także podróżując po świecie z rodzicami, mogą stać się nosicielami wirusa, sami nie chorując lub przechodząc zakażenie łagodnie. A my seniorzy przeniesiemy go na swoich znajomych, często domowników i sąsiadów lub obcych w kolejkach po zaopatrzenie. Może to dotyczyć także przebywania gdziekolwiek w miejscach zgromadzeń większej liczby osób, a to może stać się poważnym zagrożeniem dla życia seniora i tych, którzy akurat znaleźli się w tym miejscu.
Obecny czas epidemii to czas weryfikacji potrzeb, odpowiedzialności za zdrowie – szczególnie swoje, także test dla rodziców zadbania o własne dzieci samodzielnie, ale również o zdrowie własnych rodziców czy teściów.
Ten artykuł jest o samoświadomości, o asertywnym zachowaniu „dojrzałych”, którzy muszą wreszcie zrozumieć, że nadszedł moment zadbania o siebie, ale także zrozumienia, że czas nadopiekuńczości dla kolejnych pokoleń, często całe lata musi być poddany kontroli.
Jeśli bowiem chcą – jako seniorzy – przeżyć epidemię – muszą przejść test „oddalenia” i zadbania o siebie – własne zdrowie, a nawet życie. To test nowego stylu życia, odpowiedzialności za zdrowie, nie tylko fizyczne, ale i psychiczne, indywidualne i zbiorowe. To test skorzystania z życiowej mądrości.
Można przecież kochać kogoś na odległość, nie narażając siebie i jego na zagrożenia, ale także innych, często zupełnie nieznanych osób. Jest to także test wiary, zawierzenia i zaufania w swoje duchowe autorytety. To tak jak stanąć samemu przed sobą i zobaczyć siebie nagiego w lustrze?
Czy przejdziemy mądrze ten okres próby i czego nauczymy się o sobie i innych?
Ewa Danuta Białek
/czytelniczka portalu/
