"Miała dwadzieścia siedem lat, kompletnie nieprzydatny dyplom magistra stosunków międzynarodowych i jakieś dwanaście tysięcy oszczędności. Nie miała za to  pracy, narzeczonego in spe, mieszkania,  ani żadnego planu  na życie."

„ – Chodźcie tutaj do brata – poleciła Karina stanowczo. Obie bliźniaczki się ociągały, nawet Asia, która zwykle chętnie bawiła się z bratem, wyglądała na niezadowoloną i rozczarowaną. Karina dostrzegła to, ale nie zamierzała odpuścić. Dominik był najmłodszy, trzeba było się nim opiekować i dziewczynki musiały czasem się dostosować."

Bohaterkami „Jesiennego bluszczu" są kobiety, które łączą relacje rodzinne i przyjacielskie. Chociaż przyjaźń pomiędzy nimi bywa wielokrotnie wystawiana na próbę, i dziewczyny nie zawsze mają podobne zdanie. Czasem wręcz iskrzy między nimi, szczególnie za sprawą Kariny. Ta bohaterka wzbudziła u mnie największe emocje. Może dlatego, że jest matką, jak ja, przeszła sporo małżeńskich zawirowań i tak bardzo chce nad wszystkim panować i być perfekcyjna, że gubi w tym wszystkim prawdziwe uczucia. Kaśka to jej przeciwieństwo – chodzący chaos i typ włóczykija, który nigdzie i przy nikim nie potrafi zagrzać dłużej miejsca. Do tego dochodzi Julia zwana Anną oraz Wioleta, która trafia pod skrzydła Kasi po pobiciu przez partnera.

„Wiolka nerwowo wyłamała sobie palce. Walcząc z chęcią przeproszenia za to, że ciągle przeprasza."

„Jesteś jak bluszcz, powiedziała jej kiedyś podpita Anna, i Karina obraziła się o to na dwa tygodnie. Potrzebujesz opleść coś i nie umiesz sama przyjąć żadnego kształtu. Sploty bluszczu nie poradzą sobie bez podpory, a mogą ją zadusić..."

Żadna z bohaterek nie wzbudziła mojej ogromnej sympatii ale każda wywołała ogrom emocji, a to chyba najważniejsze. Czytając przeżywałam ich rozterki, kłóciłam się z podjętymi przez nie decyzjami i warczałam na pewne sytuacje. Uwielbiam książki, które wzbudzają we mnie takie odczucia, bo wymagają stałej uwagi i sprawiają wrażenie opisywania realnych zdarzeń. Taka Karina, czy Kaśka mogą mieszkać tuż obok mnie. A Wioleta mogłaby być dalszą znajomą, z którą jakoś dziwnie urwał się kontakt...

Serdecznie polecam lekturę „Jesiennego bluszczu", w którym kluczową rolę odgrywa klimatyczny Bluszczowy Dwór – miejsce gdzie ścierają się osobowości, odnajdują przyjaciółki a swój przytułek zyskują bezdomne kociaki i szukające miłości dzieci.