Zakażenia układu moczowego należą do najczęściej występujących zakażeń organizmu. ZUM diagnozuje się przynajmniej raz w ciągu całego życia u około 50-60 procent dorosłych kobiet oraz około 10 procent mężczyzn – szczególnie po rozpoczęciu aktywności seksualnej. Co więcej, chorobowość zwiększa się wraz z wiekiem, zwłaszcza po osiągnięciu 60. roku życia, a nawet 48 procent kobiet jest narażonych na nawrót ZUM w ciągu zaledwie 12 miesięcy od wystąpienia pierwszych dolegliwości układu moczowego. W przypadku dzieci tego typu zakażenia pojawiają się u około 10 procent, zarówno wśród niemowląt, jak i nastolatków.

Dane wskazują jasno: zakażenia układu moczowego są problemem, którego nie należy ignorować. Choć ich przebieg jest w wielu przypadkach bardzo łagodny, to może wiązać się z ciężkimi powikłaniami, takimi jak sepsa, przewlekłe zapalenie nerek czy przewlekła mocznica. Przyczyny pojawiania się zakażeń układu moczowego poznasz na: https://www.synevo.pl/zakazenia-ukladu-moczowo-plciowego/.

Gdy zatem zauważysz u siebie lub swoich bliskich którekolwiek z poniższych, najczęściej występujących objawów zakażeń układu moczowego, nie zwlekaj – koniecznie umów się na wizytę do lekarza rodzinnego:

· Częstomocz – czyli zbyt częste oddawanie moczu. Właściwa jego częstotliwość jest kwestią indywidualną, zwykle o częstomoczu mówi się jednak gdy mocz jest oddawany więcej niż 7 razy dziennie.

· Dyzuria (inaczej: dysuria) – trudności w oddawaniu moczu, takie jak i ból i pieczenie, świąd, kłucie, których skutkiem może być oddawanie moczu kropelkami/przerywanym, słabym strumieniem.

· Nykturia (inaczej: nokturia) – nadmierna potrzeba oddawaniu moczu, która zmusza do wybudzania się ze snu co najmniej dwukrotnie.

· Inkontynencja moczu – czyli nietrzymanie moczu.

· Ból w podbrzuszu – a dokładniej: w okolicy pęcherza.

· Przykry zapach lub zmieniony kolor upławów – w przypadku kobiet.

· Niecharakterystyczne objawy kliniczne – takie jak gorączka, dreszcz, nudności, wymioty, bóle głowy, a zatem zaburzenia poznawcze, brak apetytu, zaburzenia równowagi, pobudzenie, splątanie czy apatia.

Jak widzisz, ze względu na duże zróżnicowanie objawów zakażeń układu moczowego samodzielne określenie, z czego mogą wynikać odczuwane dolegliwości, może być bardzo trudne. Wspomniane niecharakterystyczne objawy kliniczne mogą być jedynymi sygnałami świadczącymi o występowaniu ZUM! Dlatego też podstawą jest natychmiastowa konsultacja lekarska oraz diagnostyka. A jak przebiega diagnozowanie leczenie zakażeń układu moczowego?

Podstawą diagnozy ZUM jest zwykle wykonanie badania ogólnego moczu. O ZUM może świadczyć zwiększona obecność w moczu leukocytów, erytrocytów, bakterii (np. Enterobacteriaceae), krwi (krwiomocz) czy białek (białkomocz). Lekarz może również zalecić wykonanie badania mikrobiologicznego, czyli posiewu moczu, który umożliwia ostateczne potwierdzenie występowania zakażeń układu moczowego – oraz jego rodzaju.

Zależnie od wyników badań, przebiegu zakażenia, płci czy wieku pacjenta, wdrażane jest właściwe leczenie zakażeń układu moczowego. Może być to między innymi:

· Samoistne wyjałowienie układu moczowego – bez leczenia, mające miejsce zwykle w przypadku pacjentów z ostrym niepowikłanym zapaleniem pęcherza.

· Farmakoterapia – czyli wdrożenie leków przeciwbakteryjnych takich jak fluorochinolony, trimetoprim-sulfametoksazol, trometamol fosfomycyny czy nitrofurantoina. Farmakoterapia jest zwykle stosowana przez około 7 dni.